Στην έκτη Δημοτικού ξανακάπνισα κρυφά, αυτή τη φορά από τα τσιγάρα του πατέρα μου: 22 μπλε, πολύ πριν τα κάνει τραγούδι η Λίνα με τον Σταμάτη. Εδώ μπερδεύτηκα λίγο και το άναψα από το φίλτρο. Ακόμα θυμάμαι πόση ώρα έπλενα τα δόντια μου για να φύγει η αηδία του καμένου φίλτρου από το στόμα μου.
Στη Β' Γυμνασίου άρχισα πια να καπνίζω συστηματικά: τα Camel ήταν το πρώτο μου πακέτο. Ακολούθησαν τα Marlboro, μετά ο Άσος κασετίνα - έγραφα πάνω του στιχάκια - μετά τα Sante, τα στριφτά, για λίγο τα Gauloises, αργότερα τα 555 (τι ωραίο τσιγάρο, εγγλέζικο) για να καταλήξω και να μείνω στα κόκκινα Peter Stuyvesant.
Κάπνιζα αρειμανίως και από μικρή ηλικία. Μου άρεσε τρομερά η γεύση του τσιγάρου. Όλη μέρα ήμουν με έναν καφέ και ένα τσιγάρο στο χέρι και ήμουν σίγουρη ότι πρώτα θα πεθάνω και μετά θα σταματήσω να καπνίζω.
Σήμερα κλείνω 8 χρόνια χωρίς τσιγάρο επειδή ένα πρωί δεν έκανα το συνηθισμένο: να σταματήσω στο περίπτερο για τσιγάρα πριν ανέβω στο γραφείο.
Δεν ήταν εύκολο, δεν ήταν ακατόρθωτο.
Χριστίνα Καπετανοπούλου
(Από το fb)
Αποποίηση ευθύνης
Ο ιστότοπος είναι μια πλήρως αυτοματοποιημένη υπηρεσία συνάθροισης, ταξινόμησης και ανάρτησης συνοπτικών ειδήσεων και νέων από άλλους ελληνικούς ειδησεογραφικούς ιστότοπους, μέσω της τεχνολογίας RSS. Δεν αναλαμβάνουμε καμία ευθύνη για την επάρκεια, ποιότητα, πληρότητα ή ακρίβεια των ειδήσεων και των νέων που δημοσιεύονται. Δείτε περισσότερα στο τμήμα "Αποποίηση Ευθύνης" των Ορων Χρήσης.